دکتر محمد رضا جعفری جلوه در نشست تخصصی «مدیریت فرهنگی و سینمای ملی» در رابطه با سینمای ملی بیان داشت: سینمای ملی ما را بر آن می دارد که در کنار معنی و مفهوم آن به مسئله مهم مدیریت فرهنگی اشاره ای داشته باشیم. اصلی ترین حلقه مفقوده در عرصه فرهنگ و هنر کشور ما مدیریت فرهنگی است. شاید رازی در آن نهفته است که موجب می‌شود ما نتوانیم دریابیم که چرا در حیطه فرهنگ و هنر آنگونه که شایسته است توفیق نداشته ایم یا توفیقات ما محدود بوده است.
وی افزود: سینمای ملی یعنی سینمایی که به این ملت تعلق دارد. ملتی که فرهنگ، تاریخ و جغرافیا دارد، یعنی واجد هویت است و هویت یعنی آنچه ناشی از اشتراکات ماست و آنچه ما را از دیگران متمایز می‌کند.
وی در رابطه با اشتراکات و تفاوت‌ها بیان داشت: اشتراکات و تفاوت‌های دو سویه معنایی این امر مهم، یعنی هویت است که ما باید به آن توجه ویژه و خاصی داشته باشیم. ما انسان ها به عنوان بشریت با همه مشترک هستیم و نیازها مسائل و دغدغه ها و رویا های مشترک داریم و در سطحی دیگر به عنوان یک انسان موحد و مسلمان واجد اشتراکات آیینی هستیم. در تفاوت ها هم قصه همین است یعنی ما با دیگر موحدان و پیروان دیگر آیین‌ها تفاوت‌هایی داریم و همانگونه که با دیگر ملل متفاوت هستیم نمی توان اشتراکات را نادیده گرفت.
دکتر جعفری جلوه در رابطه با هویت ابراز داشت: بود و نبود ما به این سه هویت است. یعنی هویت انسانی، ملی و آیینی و این قضیه ما را به آن‌جا می برد که در سینمای ملی بر اساس این مولفه ها حرکت کنیم. این مولفه ها عزیز هستند و هنرمند این وجوه را عزیز می خواهد و بر اساس همین مولفه ها، تفاوت سینمای ملی با دیگر سینما ها مشخص می شود و آنجایی که تصویر اسلام و ایران دچار تحقیر است نسبتی با سینمای ملی برقرار نیست و آنجایی که به عنوان سینمای سیاه نمایی دیده می شود نسبتی با سینمای ایران ندارد.
وی در ادامه افزود: به عنوان انسان موحد، مسلمان و ایرانی و آنجایی که انسان، موضوع سینماست و آن سینمایی که به این موضوعات توجه می کند می تواند مدعی تعلق به این هویت را داشته باشد. لذا سینمای ملی، سینمایی نیست که صرفاٌ سینماگری به آن می پردازد. و فقط شناسنامه ایرانی داشتن کافی نیست بلکه باید خود سینما و نگاه آن اثر ایرانی و ملی باشد.
وی در مورد مولفه های سینمای ملی تصریح کرد: سینمای ملی مولفه هایی دارد، از وجهی سینمای هویت است در این راستا یعنی ریشه ها و اندیشه ها مشترک است. همینطور سینمای واقعیت است نه در اوهام، یعنی آنجه هستیم و نسبتی که با واقعیت دارد. و سینمای امید است یعنی آنچه خواهیم بود و شایسته است باشیم و یعنی امروز و فردای ما را توصیف کند. این سه مولفه هویت، واقعیت و امید مکمل یک دیگر هستند.
وی مولفه اصلی در سینمای ایران را امید دانست و گفت: یاس و نامیدی راهی در این نگاه به سینما ندارد. انسان شرقی، ایرانی، انسانی موحد و امیدوار چه از وجه ایرانی و چه از وجه اسلامی است و لذا مولفه اصلی در سینمای ملی یعنی امید، جایگاه ویژه ای دارد.
مشاور رئیس رسانه ملی و و مدیر اسبق شبکه دو خاطر نشان ساخت: آنچه که مهم است این است که این سینما را باید مدیریت کرد. مدیریت فرهنگی منجر به سینمای ملی می شود. اما متاسفانه حلقه مفقوده در عرصه فرهنگ و هنر ما، مدیریت فرهنگی است. مدیریت فرهنگی یعنی مدیریت نرم و یعنی مدیریتی از جنس معلمی و جنس معلمی اینجا معنا پیدا می کند. معلمی یعنی نرم خویی، مدارا و صبر. با شفقت است که انسان می تواند طرف مقابل خود را سعادتمند کند یا به سمت تباهی هدایت کند. در مجموع جنس معلمی از جنس معلم خوب است.
وی در پایان بیان داشت: عرصه مدیریت فرهنگ و هنر عرصه کلاس انشاء است نه کلاس املاء. در واقع عرصه هنر، عرصه خلق هنر است و املاگری نیست بلکه هر کسی باید انشاء خودش را بنویسد و هنرمند باید خودخواسته به صحنه بیاید تا خلق هنر کند و کار مدیریت هم شوق آفرینی و سوق دادن است.