شعبانی در نشست تخصصی کارگاه تخصصی طنز نویسی جشنوار فیلم دینی اشراق در رابطه با موضوع طنز نویسی و آیتم سازی در تلویزیون بیان داشت: در بحث طنز نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که اصلا چرا ما باید با زبان طنز فیلم بسازیم در صورتی که می توان به زبان غیر طنز هم آن را مطرح کرد یا در قالب های دیگر مانند کاریکاتور و... هم ارائه دهیم . دلیل استفاده از زبان طنز آن حس امنیتی است که می توان به مخاطب القا کرد و این که از در صمیمیت و رفاقت وارد می شویم، پذیرش حرف بیشتر می شود حتی در جمع های دوستانه وقتی به زبان طنز کسی صحبت می کند انتقال پیام راحت تر صورت می گیرد. و با زبان طنز و شوخی راحت تر و بهتر حرفمان را به مخاطب می توانیم برسانیم.
وی برای افرادی که که می خواهند کار طنز را شروع کنند، یادگیری ادبیات را لازم دانست و گفت: کسی که کار طنز را می خواهد شروع کند باید در ابتدا ادبیات را یاد بگیرد و اگر با ادبیات آشنا نباشد نمی تواند بهترین خودش را ارائه دهد . باید با ادبیات انس گرفت تا با قائده و قانون جلو برویم.
وی شوخ طبعی را داری چهار زیرمجموعه دانست و افزود: برای شوخ طبعی چهار زیر مجموعه وجود دارد اولین زیر مجموعه آن فکاهه است که به معنی شوخی های معمولی و هدف ان صرفاً خنده است و هیچ پیامی در آن منتقل نمی شود. دومین بحث هجو است که به معنای مورد تمسخر قرار دادن می باشد. سومین بحث که بسیاری از کارهای سطحی اینستاگرامی در این حوزه قرار می گیرد هزل است که به معنای پرده دری می باشد.
شعبانی از طنز به عنوان چهارمین مورد نام برد و بیان داشت: مورد چهارم بحث طنزاست که برخلاف موارد دیگر پیام دارد و با کنایه و غیر مستقیم بیان و باعث تفکر و خنده می شود. با طنز حس امنیت در مخاطب ایجاد می شود و حرف ما را راحت تر قبول می کند البته اگر هزل و هجو هم به موقع و در جای خودش استفاده شود اثر گزار است.
این کارشناس رسانه ابراز داشت: اساس طنز بر پایه تضاد و تناقض بنا شده و اگر ما در طنز بخواهیم از تضاد و تناقض استفاده کنیم باید منطق خودمان را بالا ببریم.
وی در پایان بیان داشت: باید در طنز نویسی به دنبال ایده ای باشیم که کسی تا به حال به آن نپرداخته است ونکته آخر در طنز نویسی این است که بنای طنز بر عدم تناسب در ظاهر متناسب، استوار است.